Potpot

Buhay OFW. Saglit lang, di pangmatagalan. Di permanente. Ang trabaho ay nakasalalay sa kontrata, na kahit anong oras ay puwedeng ipawalang-bisa kung kinakailangan. Kung tutuusin, akala ng lahat madali lang ang buhay sa ibang bansa. Na madaling kumita ng pera. Pero ang hindi nila naiintidihan ay ang hirap, emosyonal at minsan pisikal, na nararanasan ng isang OFW. Medyo malaki nga ang kita kumpara sa sahod mo sa Pilipinas pero hindi madali kitain ang salapi. Minsan, kailangan mong labanan ang lungkot para lang mapigilan mo ang sarili mo sa pagtalon mula sa bubong ng iyong apartment o magpasagasa sa tren. At buti na lang, may mga nakakasalamuha kang mga kapwa Pinoy na kahit papano, nakakatulong para maibsan ang kalungkutan na nararamdaman mo. Sila ang pangalawang pamilya mo dito.

Pero gaya ng sinabi ko, pati yung pagsasama-sama ninyo ay may hangganan. Ayos sa panimula e no, pero ang blog na ito ay alay sa isang kaibigan na uuwi na sa Pilipinas bukas.

Siya ay si Potpot. Pero sa internet, siya ay si engrpot / potsquared , isang blogger, at isang maniniyot. Una kaming nagkakilala nung Bayanihan Exhibit, nitong Marso lang pero parang ang tagal na naming magkakilala. Isa siya sa mga pinakamakulit na nakilala ko dito sa Japan, laging nagpapatawa pero nagbibigay din ng mga payo sa amin kung kailangan lalo na sa medyong seryosong mga bagay-bagay at usapin. Isa rin siyang dakilang ama, pasensya na sa mga humahanga sa kay Potpot, meron nag nag mamay-ari ng puso niya, si Kid, este asawa niya siyempre. Alam namin na malungkot siyang lisanin ang bansa ng mga sakang, pero mas alam namin na maligayang-maligaya siya sa kanyang pagbabalik sa Pilipinas. Lalupa’t madadagdagan na naman ang kanyang tsikiting.

Pot, sa iyong pag-uwi sa Pilipinas, lagi mong tandaan, andito lang kami, ikaw andun. Haha! Kita-kita sa October kung matutuloy ka sa Bacolod. At sa iyong mga plano, lagi mo lang isipin ang patalastas ng PLDT, kung saan ka Masaya, ti suportahan ta ka. MGF?

/totomai
08/26/09